Osnowy BIBLII
Rozdział 4: Bóg i śmierć
Natura Człowieka | Dusza | Duch Człowieka | Śmierć jest nieświadomością | Zmartwychwstanie | Sąd | Miejsce nagrody: Niebo czy Ziemia? | Odpowiedzialność przed Bogiem | Piekło | Dygresje (Czyściec, Duchy i reinkarnacja, Natura naszego zmartwychwstania, Wzięcie żywcem do nieba) | Pytania

4.4 Śmierć jest nieświadomością

Z tego co do tej pory się dowiedzieliśmy o duszy i duchu, powinno wynikać, że osoba nieżywa jest całkowicie nieświadoma. To co człowiek odpowiedzialny przed Bogiem zdziałał, Bóg będzie pamiętał (Ml 3:16; Ap 20:12; Hbr 6:10), ale nie ma nic w Biblii, co by mówiło, że podczas stanu śmierci mamy jakąkolwiek świadomość. Trudno zaprzeczać temu, co jasno podają następujące cytaty:-

- "Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary" (Ps 146:4).

- "Zmarli niczego zgoła nie wiedzą... tak samo ich miłość, a jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość- już dawno zanikły" (Koh 9:5,6). Nie ma "mądrości w Szeolu" (Koh 9:10); zamiarów (myślenia) i w związku z tym jakiejkolwiek świadomości.

- Job mówi, że w czasie śmierci będzie "jak ktoś, co nigdy nie istniał" (Job 10:18);uważał śmierć za zapomnienie, nieświadomość i całkowity brak istnienia, stan w jakim byliśmy przed urodzeniem.

- Człowiek umiera ,tak jak umierają zwierzęta (Koh 3:18); jeżeli człowiek istnieje gdzieś świadomie po śmierci, to i zwierzęta też by tak musiały czynić, jednakże ani Pismo, ani nauka o tym nigdzie nie mówią.

- Bóg "wie On, z czego jesteśmy utworzeni, pamięta, że jesteśmy prochem. Dni człowieka są jak trawa: kwitnie jak kwiat na polu: Ledwie muśnie go wiatr, a już go nie ma i miejsce, gdzie był, już go nie poznaje" (Ps 103:14-16).

Śmierć jest prawdziwą nieświadomością nawet dla sprawiedliwych, okazywana jest powtórzonymi prośbami sług Bożych, aby zezwolił, by ich życie było przedłużone, gdyż wiedzieli, że po śmierci nie byliby w stanie wielbić i chwalić Boga, ponieważ śmierć jest stanem nieświadomości. Ezechiel (Ez 38:17-19) i Dawid (Ps 6:4,5; 30:9; 39:13; 115:17) są dobrymi tego przykładami. Stale mówi się o śmierci jako śnie czy spoczynku, zarówno tych sprawiedliwych jak i niegodziwców (Job 3:11,13,17; Da 12:13).

Podano wystarczający dowód, aby powiedzieć bez osłonek, że popularne twierdzenie, że sprawiedliwi znajdą się w stanie szczęścia i nagrody w niebie, do którego idą prosto po śmierci, nie znajduje potwierdzenia w Biblii. Prawdziwa doktryna śmierci i natury człowieka zapewnia ogromny sens pokoju. Po wszystkich burzach i bólach życia ludzkiego, grób jest miejscem całkowitego zapomnienia. Ci, którzy nie poznali żądań Boga, pozostaną w tym stanie na zawsze. Już nigdy nie zostaną przywołane do życia stare niedole tragicznego i niespełnionego naturalnego życia; daremne obawy i nadzieje naturalnego ludzkiego umysłu już nigdy nie będą groziły urzeczywistnieniem się.

W czasie studiowania Biblii istnieje system prawd, który należy odkryć, ale niestety istnieje również i system błędów w religijnym sposobie myślenia ludzi, wynikający z braku zwracania uwagi na Biblię. Desperackie wysiłki człowieka, aby złagodzić ostateczność śmierci, doprowadziły go do tego, że wierzy iż ma "nieśmiertelną duszę." Gdy zaakceptowane zostaje, że taka nieśmiertelna część znajduje się w człowieku, konieczne jest mniemanie, że gdzieś się ona udaje po śmierci. Doprowadziło to do poglądu, że po śmierci musi istnieć różnica pomiędzy losem sprawiedliwych i niegodziwców. Aby pogodzić to, wywnioskowano, że musi istnieć miejsce dla "dobrych nieśmiertelnych dusz" zwane niebem i miejsce dla "złych nieśmiertelnych dusz" zwane piekłem. Wykazaliśmy wcześniej, że niemożliwe jest w świetle Biblii uznanie "nieśmiertelnej duszy". Teraz przeanalizujemy inne fałszywe poglądy, które głoszą, że:-

1. Wynagrodzenie za nasze życie otrzymujemy w czasie śmierci w formie nieśmiertelnej duszy, która idzie do określonego miejsca.

2. Podział na sprawiedliwych i niegodziwców dokonuje się w chwili śmierci.

3. Nagrodą dla sprawiedliwych jest pójście do nieba.

4. Ponieważ każdy ma nieśmiertelną duszę musi w związku z tym udać się albo do nieba, albo do piekła.

5. Niegodziwe dusze udadzą się do miejsca kary zwanego piekłem.

Celem naszej analizy nie jest jedynie negacja. Rozważając to wszystko w szczegółach uważamy, że uchwycimy wiele elementów prawdy biblijnej, które są bardzo istotnymi częściami prawdziwego obrazu natury człowieka.


  Back
Home
Next